Historische achtergrond

De Verenigde Orden claimen op geen enkele wijze een historische afstamming van de Orde van de Tempeliers of met de Hospitaalridders. Al sinds de achttiende eeuw wijst de vrijmetselarij elke mythische historische band met de oude kruisvaardersorden af. De "ridderlijke orden" binnen de vrijmetselarij hebben als enig erfgoed daarvan de boodschap, de allegorie, de morele lessen die daarin geborgen zijn, hier getoonzet tegen een christelijk vormgegeven achtergrond.

U zult hier dan ook vergeefs zoeken naar fantastische verwijzingen of pseudowetenschappelijk onderzoek naar vermeende schatten van de Tempeliers, zoals die in een overdaad aan populaire boekwerken gevonden kunnen worden.

Omstreeks 1740 ontstond in Frankrijk een aantal graden in de vrijmetselarij met een christelijke achtergrond. Deze verspreidden zich van daaruit over heel Europa. Een daarvan beoefende een maçonnieke tempeliersritus die historisch noch ritueel een connectie had met de oude militaire orden. 

Het is niet bekend hoe en wanneer precies deze ritus de Britse eilanden bereikte. Omstreeks 1760 worden sporen ervan aangetroffen, die doen vermoeden dat zij uit verschillende bronnen afkomstig waren. Oorspronkelijk werd de ritus beoefend door de Kapittels van het Heilig Koninklijk Gewelf. In 1791 werd de eerste bijeenkomst georganiseerd van een Groot Conclaaf. Om diverse redenen heeft het jaren geduurd voor de organisatie algemeen aanvaard werd binnen de vrijmetselarij in Engeland.

Rond 1850 stabiliseerde de situatie zich en was er sprake van onafhankelijke ontwikkelingen in de rituelen zoals die door de diverse individuele "kampementen" (de voorlopers van de Preceptorijen) werden beoefend.

In het midden van de negentiende eeuw voelde men behoefte aan een zekere uniformiteit. Alle oude ritualen werden bestudeerd; het huidige ritueel voor de KT grijpt terug op een origineel uit de achttiende eeuw.

Rond 1870 werd een serieuze poging ondernomen om de ontwikkelingen in Engeland, Wales, Schotland en Ierland op één lijn te brengen en een overkoepelende organisatie te creëren, met behoud van autonomie van bestuur in elk land maar met een gemeenschappelijke ritus. In 1896 werd geconcludeerd, dat het beter was dat elk zowel in bestuurlijke als in rituele zin volledig onafhankelijk zou blijven.

Pas in 1969 werd onder de vleugels van de Great Priory of England and Wales and its Provinces Overseas een Nederlandse Preceptorij opgericht. In de jaren daarna kwam daar nog een viertal Preceptorijen bij en in 1983 werd de Provinciale Priorij van Nederland gevormd. In 2013 is de Provinciale Priorij met haar toen twaalf Preceptorijen omgevormd tot de zelfstandige Groot Priorij van Nederland. Inmiddels bedraagt het aantal Preceptorijen dertien.